Klámfengin umræða um klámráðstefnu

Fjölmiðlar sleppa fáum tækifærum til að fjalla um þessa alræmdu klámráðstefnu. Birta gjarnan myndir af klámfólkinu léttklæddu með fréttum sínum, líkast til eru myndirnar fengnar af einhverri klámsíðunni. Stundum jaðrar við að sjálfur fréttaflutningurinn sé klámfenginn.

Í umræðunni um þessa ráðstefnu þarf að gera greinarmun á tvennu, sem því miður hefur skort á að sé gert.

1. Það er auðvitað í góðu lagi að mótmæla klámi og láta þá klámhunda sem hingað koma vita að fólk telji iðju þeirra ósæmilega. Það er sjálfsagður réttur hvers manns að mótmæla.

2. Það er hins vegar ekki hægt að banna fólki að koma til landsins ef það hefur ekkert brotið af sér hér á landi. Klámframleiðsla er víða lögleg, en bönnuð á Íslandi. Fyrr en þetta fólk brýtur íslensk lög hér á landi geta yfirvöld ekkert gert til að banna fundi fólksins hér á landi.

ES: Einhverjir hafa spurt sem svo: hvað myndum við gera ef eiturlyfjasalar eða vopnasalar myndu boða ráðstefnu hér á landi. Svarið við þeirri spurningu er það sama og á við um klámráðstefnuna. Væru slíkir menn ekki eftirlýstir í ríkjum sem við eigum í lögreglusamstarfi við þá væri ekki heldur hægt að banna fund eiturlyfjasala eða vopnasala nema þeir yrðu uppvísir af því að stunda eiturlyfasölu eða vopnasölu hér á landi.

Smá mont

Ég má til með að nota þennan vettvang til að monta mig smá.

Í Svíþjóð er um þessar mundir að koma út bók (sjá kápu til hægri) sem ég rita kafla í. Það er Háskólinn í Lundi sem gefur út.

Í kaflanum skrifa ég um stöðu Íslands í Evrópusamvinnunni. Niðurstaða kaflans er að í gegnum EES-samninginn og Schengen er Ísland nú þegar komið á kaf í Evrópusamrunann.

Kaflinn nefnist Deep inside the European project. Bókin heitir Negotiating Europe, Foundations, Dynamics, Challanges. Ritstjórar eru Anamaria Dutceac Segesten og Andreas Önnerfors, fræðimenn við Evrópufræðasetur Háskólans í Lundi.

Hér má lesa kaflann á vef Bifrastar:
http://www.bifrost.is/kennarar/2006/default.asp?sid_id=30217&tId=1

Vel valið

Dómnefnd blaðamannaverðlaunanna hefur tekist vel upp í ár. Ég er sérstaklega ánægður með valið því Davíð Logi og Auðunn Arnórsson eru líklega þeir tveir blaðamenn á Íslandi sem ég les mest.

Davíð Logi fær tvær viðurkenningar fyrir umfjöllun um Guantanamo

Fæðingarorlof

Ísland er að mörgu leyti fyrirmyndar þjóðfélag. Nú er ég kominn í fæðingarorlof og ríkið borgar mér fyrir að vera heima hjá krökkunum mínum. Sem er öldungis frábært. Breskur vinur minn verður að láta sér duga að dreyma um viðlíka lúxus.

Mér er sagt að eftirfarandi setning hafi hrokkið upp úr ónefndum þingmanni þegar fæðingarolofslögin voru til umræðu á Alþingi:

"Hugsa sér; þeir vilja hafa fullfríska karlmenn á hápunkti starfsorku sinnar hangandi heima yfir börnum."

Því miður rataði þessi setning ekki í þingbækur því þingmaðurinn mun hafa tautað þetta ofan í brjóstið á sér í sæti sínu í þingsal.

Þetta er svona.

Krónikan

Það er full ástæða til að óska Sigríði Dögg og félögum til hamingju með fyrsta tölublað Krónikunar. Þetta er að mörgu leyti læsilegasta blað og brotið er skemmtilegt. Fer vel í hendi.

Vandi helgarblaða er sá að þau eru hvorki dagblöð né tímarit. Falla einhvers staðar þar á milli. Því er hvorki hægt að treysta á skúbb dagsins né heldur að bjóða fólki upp á endalaus mannlífsviðtöl.

Til að ná til nógu margra lesenda á örmarkaði íslenskrar tungu þurfa helgarblöð helst að ná tveimur sumpart ósamstæðum markmiðum í einu. Þau þurfa bæði að vera ágeng og helst að bjóða upp á vikulega afhjúpun á einhverju máli en um leið þurfa þau að vera stútfull af skemmtiefni. Það þarf að vera svona helgarstemmning yfir þeim til viðbótar við hinn vikulega skandal.

Við reyndum að þræða þetta einstígi þegar ég var blaðamaður á Helgarpóstinum sáluga. Það gekk svona og svona.

Það er fínn andi í fyrstu Krónikunni og ljóst að skútan, sem að mestu er skipuð konum, er vel mönnuð blaðamönnum. það eina sem mér fannst vanta í þetta fyrsta tölublað var heldur meira djúsí efni. Eitthvað nýtt. Kannski kemur það næst. Ég bíð allavega spenntur.

Þetta er svona.

Mikilvæg tilkynning til útgefanda dagblaða

Krónikan kemur út í fyrsta sinn í fyrramálið. Fyrir á blaðamarkaði eru fjögur dagblöð; Morgunblaðið, Fréttablaðið, Blaðið og Viðskiptablaðið sem nýlega varð að dagblaði. Þá skilst mér að innan skamms muni DV einnig koma út daglega. Ekki er svo ýkja langt síðan Ísafold bættist við á tímaritamarkaði.

Þetta er dágóður skammtur og líklega ekki margir sem ná að torga öllu þessu lesefni, til viðbótar við allt netlesefnið. Undanfarið hefur læðst að mér sá grunur að útgefendur dagblaða hafi kannski ekki allar þær upplýsingar sem mikilvægt er að búa yfir. Hér er því rétt að koma eftirfarandi upplýsingum á framfæri.

Útgefendur athugið: Íslendingar eru einungus þrjú hundruð þúsund talsins, ekki þrjár milljónir.

Þetta er svona

Fylgi á flakki

Ekki er að undra að greinendur skoðanakannana klóri sér í hausnum þessa dagana. Könnunum fer nú fjölgjandi í aðdraganda kosninga en þær allra síðustu hafa sýnt ansi misvísandi niðurstöðu.

Aðeins tvær skýringar eru á því; annað hvort er svona mikið  flot á fylginu eða að einhverjar kannanirnar eru beinlínis rangar. Tölfræðin er erfið skepna og vissulega má gera ráð fyrir að einhverjar kannanirnar vísi í vitlausa átt. Aðferðafræðin er misjöfn og skekkjumörk í sumum tilvikum svo víð að tæpast er hægt að alhæfa mikið út frá einstaka könnunum.

En þegar kannanirnar eru lagðar saman má ljóst liggja að í aðdraganda komandi kosninga er óvenju mikið los á fylginu. Fólk er einfaldlega ekki búið að gera upp hug sinn. Aðeins ríflega helmingur aðspurðra treystir sér til að nefna ákveðinn flokk og þeim til viðbótar eru greinilega margir sem svara af lítilli sannfæringu. Flæði fylgis milli flokka sýnir það.

Það verður því spennandi að fylgjast með komandi könnunum. Eins og ég nefndi í pistli fyrir helgi, sem lesa má hér að neðan, þá er það eina sem er víst, að ekkert er víst.

Þetta er svona.

Ferskur andblær

Gaman að sjá hvað Halla Gunnarsdóttir, blaðakona á Morgunblaðinu, kemur sterk inn í kjörið um formann KSÍ sem fram fer í dag. Könnun Fréttablaðsins um daginn sýnir að vísu að það er á brattann að sækja fyrir hana. En vonandi sjá menn hve ferskur andblær hún er inn í þá stöðnuðu karlaveröld sem íþróttahreyfingin virðist enn vera. Það er vonandi að íþróttahreyfingin beri gæfu til að nýta krafta þessarar ungu og öflugu konu á meðan þeir bjóðast.

Það eina sem er víst, er að ekkert er víst

Í dag eru 92 dagar til þingiskosninga. Í seinni tíð hefur stjórnmálaástandið sjaldan verið jafnóljóst svo skömmu fyrir kosningar. Það eina sem er víst, er að ekkert er víst.

Þó má greina nokkra þræði. Óvenju margir hópar utan þings eru að bisa við að koma saman framboðslista. Marga vantar pláss. Félagar í Framtíðarlandinu höfnuðu framboðsáformum í atkvæðagreiðslu í fyrrakvöld. Líklga var það skynsamleg ákvörðun. Framtíðarlandið hefur þá áru yfir sér að vera fyrst og fremst vettvangur menningarvita á mölinni. Mér er til efs að hipp og kúl framboð úr 101 Reykjavík geti náð árangri í þingkosningum. Sumir forsprakka félagsins boða eigi að síður framboð undir öðrum merkjum. Þar fara fremst í flokki Ómar Ragnarsson og María Ellingsen. Þá hefur fyrrvendandi krataforinginn Jón Baldvin Hannibalsson gert sig líklegan til hreyfings. Margrét Sverrisdóttir, fyrrverandi frjálslynd, boðar einnig sinn framboðslista. Tveir hópar aldraðra og öryrkja hafa einnig boðað framboð en þar virðist þó allt í upplausn.

Flestir hóparnir segjast vilja breyta ríkjandi ástandi og koma ríkisstjórninni frá völdum. Vandinn er hins vegar sá að sérframboð taka vanalega fylgi frá stjórnarandstöðuflokkunum sem fyrir eru. Á meðan fitna stjórnarflokkarnir eins og púkinn á fjósbitanum. Til viðbótar við þann vanda er íslenska kosningakerfið þannig úr garði gert að stærstu flokkarnir fá hlutfallslega fleiri þingsæti heldur en atkvæðamagn gefur tilefni til. Geir H. Haarde getur því hlegið alla leið í bankann.

Frjálslyndi flokkurinn sá í haust fram á að þurrkast út af þingi og brá á það ógeðfelda ráð að efna til ófriðar við innflytjendur til að framlengja lífdaga flokksins. Eftir að forysta flokksins losaði sig við Margréti Sverrisdóttur er nú ekkert því til fyrirstöðu að flokkurinn taki upp sömu stefnu og þjóðernisflokkarnir í Danmörku og Noregi. Enn er þó óvíst hve mikils fylgis þeir geta vænst.

Framsóknarflokkurinn hefur staðið í stöðugri varnarbaráttu mörg undanfarin ár. Flokkurinn er öróttur af langri stjórnarsetu og hefur yfir sér áru gömlu fyrirgreiðslustjórnmálanna. Svo virðist þó sem flokkurinn geti náð rótfestu sem íhaldssamur hófsemdarflokkur sem skýrskotar til landsbyggðar og þjóðlegra gilda. Hugsanlega getur flokkurinn með því móti togað upp fylgið í kosningabaráttunni.

Vinstri grænir eru á mikilli siglingu nú í aðdraganda kosninga. Einhverra hluta vegna hefur flokkurinn fengið að vera nokkurn veginn í friði með sín mál og fáir beint spjótum sínum að honum. Umhverfismálin hafa einnig lyft flokknum í könnunum en reynslan úr fyrri kosningum sýnir að alls óvíst er að Steingrímur og félagar nái að landa þessu mikla fylgi alla leið ofan í kjörkassana.

Í upptakti kosningabaráttunnar hefur Samfylkingin átt erfiða daga en skoðanakannanir hafa mælt flokkinn langt undir ásættanlegu fylgi. Spjótin hafa staðið á formanninum úr öllum áttum, það virðist orðinn einhvers konar samkvæmisleikur að tala Ingibjörgu Sólrúnu niður. Kannanir sýna að jafnvel þær konur sem leggja mesta áherslu á kvennabaráttu í stjórnmálum ætla að kjósa annað. Það er ekki síst merkilegt í ljósi þess að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, sem lengi hefur staðið í fararbroddi kvennabaráttunnar á Íslandi, er eina konan sem á möguleika á að verða forsætisráðherra eftir kosningar, sú fyrsta í sögunni. Er nema von að spurt sé hvað kona þurfi að gera til að hljóta atkvæði kvenna?

Þessi grein birtist í Blaðinu í dag.

Safnþró fallistana

Þetta fer að verða dásamlegur söfnuður í Frjálslynda flokknum. Safnþró manna sem hafa orðið undir í öðrum stjórnmálaflokkum og komast hvergi annars staðar að.

Fyrst fór Gunnar Örlygsson úr flokknum og svo hentu þeir Margreti Sverrisdóttur öfugri út í skiptum fyrir Jón Magnússon sem trekk í trekk hefur gert sífellt örvæntingafyllri atlögu að þingsæti. En ekki gengið.

Næst kom Valdimar Leó sem gjörtapaði í prófkjöri Samfylkingarinnar. Gæfa hans í pólitík hefur ekki verið mikil og í gær fór hann með viðlíka ósannindi í ræðustól í þinginu að Sjónvarpið sá ástæðu til að leiðrétta allt sem hann hafði sagt.

Nýjasta viðbótin er svo Kiddi sleggja sem hingað til hefur hvergi tollað í gjörvallri flóru íslenskra stjórnmálaflokka.

Gæfulegt?

Þetta er svona.

Kristinn segir sig úr Framsóknarflokknum