Gleðilega hátið

Það er hátíð í dag, lýðræðishátíð. Kjördagur er runninn upp. Við Hrafnhildur fórum að kjósa um ellefu leitið í morgun. Ég var að spá í að leyfa henni að velja listann en þegar hún gerði sig líklega til að setja x-ið við Framsóknarflokkinn varð ég að grípa í taumana. Hún er jú ekki nema tæpra ellefu mánaða stúlkan.

Fjarstæðukennd umræða

Þessi umræða er nú farin að verða ansi fjarstæðukennd. Ætli þjóðirnar austan megin við járntjaldið gamla séu ekki um það bil þrisvar sinnum fleiri heldur en vestan megin. Í lokakeppninni verða 24 lönd. Þar á meðal Írland, Finnland, Grikkland, Svíþjóð, Frakkland og Þýskaland.  Berlínarmúrinn féll í nóvember 1989. Síðan þá hefur sautján sinnum verið keppt í Evróvision. Vestur-Evrópuríki hafa sigrað þrettán sinnum, meðal annars í fyrra þegar Finnland sigraði. Austur-Evrópu ríki (að Tyrklandi meðtöldu) hafa aðeins sigrað fjórum sinnum. Þetta er semsé allt "mafíusamsæri" Austur-Evrópu.

Fleiri en Eiríkur ósáttir við svæðaskiptingu í Eurovision

Hættum að væla

Að kvarta undan góðu gengi þjóða frá fyrrum Austur-Evrópu í Evróvisionkeppninni er eins og að kvarta undan góðu gengi Suður-Ameríku ríkja í heimsmeistarakeppni í fótbolta. Þetta er bara væl. Eiginlega alveg ömurlegt væl. Maður fær kjánhroll yfir þessu. Það eru miklu fleiri ríki Austur-Evrópu, eins og Evrópa var skilgreind í kalda stríðinu, heldur en í gömlu Vestur-Evrópu. Því er fullkomlega eðlilegt að það séu mun fleiri ríki frá Austur-Evrópu í lokakeppninni. Og síðast þegar ég vissi voru sigurvegarar keppninnar í fyrra, Finnar, í Vestur-Evrópu. Á hverju ári, þegar íslandi gengur illa, byrjar líka bullið um að Austur-Evrópuþjóðir búi bara til hallærislega tónlist. Ég er ekki viss um að það sé rétt. Tónlistarsmekkur er sem betur fer misjafn bæði í tíma og rúmi. Eða hvað, er norræn tónlist virkilega svona æðislega kúl?

„Austurblokkin á þetta"

Austur-Evrópska samsærið

Jæja, þá er söngurinn um Austur-Evrópska samsærið hafinn á ný. Nafni komst ekki áfram og það skal vera Austur-Evrópu liðinu að kenna. Staðreyndin er sú að það eru miklu fleiri ríki í Austur-Evrópu heldur en í Vestur-Evrópu. Mér sýnist að hlutfall ríkja í úrslitakeppninni á laugardag sé nokkuð rétt milli Austur- og Vestur-Evrópu ef mið er tekið af fjölda ríkjanna.

Ísland komst ekki í úrslit Eurovision

End of an era

Framan af ferlinum var Tony Blair eins og blautur draumur frjálslyndra jafnaðarmanna. Síðan varð hann Íraksstríðinu að bráð. Þau eru orðin ansi mörg fórnarlömb Íraksstríðsins sem hafa hrökklast úr stólum í stríðsviljugum þjóðum.

Blair mun segja af sér sem forsætisráðherra 27. júní

Allt að gerast

Er ekki hægt að slá því föstu að vorið sé komið? Allavega góðir dagarnir þessa vikuna. Þessa dagana er líka allt að gerast í þjóðfélaginu. Evróvision í kvöld, alþingiskosningar á laugardag og West Ham dramatíkin á sunnudag. Hvernig ætli lífið verði eiginlega eftir helgi?

Skipt um skoðun

Ég hef skipt um skoðun varðandi húsin sem brunnu við Austurstræti og Lækjartorg. Hús Jörundar hundadagakonungs er farið og húsið við Lækjargötu er afar illa farið. Það væri fáránlegt að láta sem ekkert hefði í skorist og byggja eins. Þetta voru hvort eða er ónýtir kofar. Asnalegt að byggja eftirlíkingu af einhverju sem hvort eð er var ekkert merkilegt. Það sést þegar maður skoðar svæðið nú eftir brunann. Nú þarf að nota tækifærið og byggja hátt og vel, þannig að falli að umhverfinu. Fáum færustu arkitekta heims til verksins. Við höfum tækifæri til að búa til enn betri miðbæ. Nýtum það.

Játning

Í ljósi framanfarandi færslna kann þessi játniing að koma einhverjum á óvart. Einnig í ljósi þess að ég er jú stjórnmálafræðingur og allt það. Játningin er þessi: mér leiðast skoðanakannanir. Allavega þegar þær eru svona tíðar. Skoðanakannanir geta vissulega veitt gagnlegar upplýsingar en það má einnig halda því fram að skoðanakannanafárið eins og það hefur verið undanfarnar vikur eyðileggi bráðnauðsynlega málefnaumræðu í aðdraganda kosninga. Þetta er allavega vandmeðfarið.

Kjósendur gera upp hug sinn

Þessi skoðanakönnun sýnir að sá mikli fjöldi sem verið hefur óákveðinn í síðustu könnunum er óðum að gera upp hug sinn fyrir kosningarnar. Aðeins fjórtán prósent samtals eru nú óákveðnir, neita að svara eða ætla að skila auðu. Athyglisvert er að Samfylkingin bætir við sig fylgi í hverri könnuninni á fætur annarri. Flokkurinn er þó enn nokkuð frá kjörfyldi. Framsókn fer upp frá því í gær en nær þó ekki upp í sama fylgi og í síðustu viku. Kannski að stóra Jónínumálið hafi aðeins tímabundin áhrif. VG sígur hægt en örugglega niður aftur eftir að hafa farið með himinskautum undanfarnar vikur og mánuði. Sjálfstæðisflokkur hefur mælst hátt undanfarið og því ekki að undra að fylgið sígi aðeins. Annars er þetta allt eftir bókinni.

Fylgi Samfylkingar og Framsóknarflokks eykst

Framsókn í framsókn?

Búist var við að Framsóknarflokkurinn myndi heldur rétta úr kútnum á lokaspretti kosningabaráttunnar. Hugsanlega má skýra niðursveiflu flokksins milli kannana Gallup nú með tveimur vandræðamálum sem flokkurinn hefur þurft að glíma við að undanförnu. Flokknum hefur verið legið á hálsi að hygla sínum um of. Því getur verið að skipun Páls Magnússonar í stól stjórnarformanns Landsvirkjunar og mál tengdadóttur Jónínu Bjartmarz hafi stöðvað framsókn Framsóknarflokksins núna rétt fyrir kosningar. Spennandi verður að sjá hvort flokkurinn nái að hrista þessi mál af sér og brjóta sér leið yfir tíu prósenta múrinn.

Samfylking og Sjálfstæðisflokkur bæta við sig fylgi